นานมาแล้วผมมีที่ดินอยู่ใน ดูเหมือนจะทุกเฉ ตของ ก รุ งเท พ และก็หั วเมืองใหญ่ๆรวมแล้วก็ราว 500 ไร่

รวมทั้งเมื่อ 30 ปีกลายนั้น ผมพกเงินในกระเป๋าไว้เที่ยวทีละเป็นแสนๆทำมาค้ าข ายได้เงิน


มามากมาย ก็ส่งลูกเรียนต่างประเทศหมด ไม่ต้องดำเนินงานให้เรียนอ ย่ า งเดียวเมี ย ผมชอบ


เ ล่ นหุ้ น ราค าหุ้ นก็ขึ้นเอาๆก็ได้ผลกำไรมามากมายอยู่แบบเดียวกัน เราก็มีเงินสดหลายร้อยล้ าน

และก็จู่ๆพออยู่มาวันนึงนั้น ก็มีเครือญาติผมคนหนึ่งเดื อ ดร้อนมายืมเงิน วันนั้นผมก็เลยด่ าเขาซะแร ง

แบบที่ว่าเสียๆหายๆเนื่องจากคิดว่าตนเองมีเงินมากจะพูดอะไรกับคนใดยังไงก็ได้

แต่ว่าก็ให้เงินเขาไปอยู่นะ แสนนึง บอกเขาว่าไม่ต้องมาให้มองเห็นหน้าอีกนะ

เพราะเงินที่ให้ มีความคิดว่าให้ทาน จากนั้นเขารับเงินพร้อมน้ำตา ในเวลานั้นผมไม่รู้เลยว่า

เขาจะรู้สึกแบบไหนเมื่อผมคิดกระทำการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุยงธย าแล้วในปีนั้นกำเนิดวิ ก ฤ ต


น้ำหลาก พัดพาทุกอ ย่ า งไปจากชีวิตผม รถผม 19 คันบ้านอีก 5 หลัง ที่ดินล้นหลาม เงินสดที่เคยมี


แฟนผมเล่นหุ้ นเจ๊ งไปสี่ร้อยกว่าล้ านลูกก็ทำธุรกิจจนถึงหมดตัวข าดทุนด้านใน 2 ปี

เป็นสิ่งที่มีมันหายไปในพริบตา เหลือไว้เพียงหนี้ 200 กว่าล้าน ขณะนี้ผมคือบุคคล ล้ ม ละ ล า ย

เช่าห้องเพียงพออยู่ได้ ข ายก๋วยเตี๋ยวไปวันๆป ร ะ ทั ง ชี วิ ต และก็เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระหัวใจ

ทำอะไร ทั้งลูกผมก็ต่างแยกย้ า ยกันไปเอาตั ว ร อ ดต่างคนต่างไป ไปตามเส้นทางชีวิตตนเอง

ผมไม่เคยได้มองเห็นหน้าลูกเลย มาบัดนี้ผมอายุ 76 ปีแล้วผมจำเป็นต้องชูหม้อ กวยเตี๋ยว

ล้างถ้วยชาม แม้กระนั้นพอมันอยู่นานวันเข้าตอนนี้ ผมปลงได้เอง ผมมาทุกข์ยากลำบากตอนแก่แม้กระนั้น

ก็พอเข้าใจชีวิตเยอะขึ้น เงินค่าเช่ าห้องนี้ ผมไปยืมกับผู้ที่ผมเคยด่ าเขา

ให้เขาไปแสนนึง แม้กระนั้นลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้า บอกผมว่าบิดาผมบ ากหน้าไปยืมเงินคุณลุง

เพราะเหตุว่าในเวลานั้น ผมเข้าโรงพ ย า บ า ลผ่ า ตัด คุณลุงด่ าแล้วโยนเงินให้เหมือนบิดาผมเป็นหม า

บิดาผมยอมหมดเนื่องจากชีวิตลูก มีค่ามากยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น ต่อให้ทำ อ ย่ า ง ไรบิดาก็ยอม

ถ้าเกิดมีเงินจะให้หามาคืนคุณลุงให้ได้ และแสนนี้ผมคืน ส่วนห้าหมื่นเป็นด อ กละกัน

ไม่มีหนี้บุญคุณถัดไปแล้ว แต่ว่าถ้าเกิดคุณลุงลำบาก คุณลุงมายืมกับผมได้นะ ผมจะให้ก ู้


ผมจะไม่ด่ าราวกับที่คุณลุงด่ าพ่อผมหรอกนะ เพราะเหตุว่าถ้าเกิดขาดเงินคุณลุง ผมอาจจะไม่ร อดในวันนั้น

เพราะว่าเงินแสนที่คุณลุงโยนให้ มันต่อ ชีวิตให้ผมได้ ผมทำตามที่พ่อบอกแล้วให้ทดแทนหนี้

ก้อนนี้ให้คุณลุง และส่วนลูกคุณลุง ผมไม่ทราบก ร ร มของคนใดกันของมันนะ

เมื่อได้ยินด้วยเหตุนี้ ผมเดินร้องไห้ มาถึงบ้านเอาเงินมาจ่ายค่าห้อง รวมทั้งลงทุ นร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ

มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท จากวันนี้ผมรู้เรื่องความรู้สึกของคำว่า ก ร ร มตามสนอ ง

หลานเขามิได้ด่ าผมแม้กระนั้นหลานพูดความจริงให้ฟัง เพียงแค่ผมรับเรื่องจริงไม่ได้เท่านั้น

แต่ปัจจุบันนี้ผมเป็นสุขดี พระ แม่ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านค้าผม ผมไม่คิดเงิน

ตอนผมมีเป็นจำนวนมากผมรังเกียจคนบอกบุ ญผม ไม่เคยทำบุ ญเลย ผมกินผมท่องเที่ยว

แม้กระนั้นในเวลานี้ผมหมดตูด มีหนี้ ไม่มีเพื่อนพ้อง ไ ร้ ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ

เข้าวัดเป็น ในช่วงเวลานี้ผมห่วงแค่ภรรยาผมผมภาวนาให้เมี ยไปก่อนผม เพราะว่าไม่อย าก

เห็นเมียลำบ าก ไม่ต้องถามคำถามว่าผมเป็นคนใด ร้านค้าอยู่ที่ไหน

แค่จะเก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน ให้เป็นข้อคิดเตือนใจ อาจไม่มีคำว่า ย า กจนกระทั่งสำหรับคนขยัน

ไม่มีการปลงตก หากไม่เคยสูงสุด แล้วมาต่ำสุด แล้วก็เรื่องนี้สอนใจได้ดิบได้ดีจริงๆ

มันถือได้ว่าเป็นการสอนใจ สำหรับคนอีกจำนวนไม่น้อยเลยที่ทะนงตน ลืมตัว คิดว่าตนเองเหนือคนใด

“มองให้สูงราวกับฟ้า
แม้กระนั้นอย่าลืมว่าที่ที่ยืน
…เป็นพื้นดิน…”
เศรษฐี
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/12927/
คำค้นหา : ไม่เอาพี่เอาน้อง